quinta-feira, 13 de junho de 2013

caderno de apuntamientos // caderno de apontamentos


63.
nun sei se yá algue beç te cuntei cumo se bestien ls garoticos quando tu naciste - an que era fui? fui an 1950, si, fui esso -, que era todo mui defrente de agora: porriba l cuorpo vestie se ua camisica, que era mie mai que las fazie, i iba até la cintura i apuis un casaquito de drento que abotona atrás; na cabeça ponie se l gorro, ls gorros éran la cousa mais antressante por bias de ls feitius, mui guapos de poupelina cun renda i atában an baixo l cachaço cun ua fitica; na parte de baixo de l cuorpo ponie-se l culeiro que se ataba anriba la camisica; anriba l culeiro ponie se la xerga, que era l culeiro de fuora: a to ls dies la xerga era de franela, mas ne l demingos, para ir a missa, ponie se ua xerga de burel, mui guapa, toda bordada alredror cun ua fita i porriba la xerga apertaba se cun ua cinta bien apertada, mas l ramo de l bordado de la xerga tenie que se ber bien por baixo de l xal quando se iba a missa, i tenie se muita proua com isso, yá bés,, i l menino iba eilhi cun toda la pampoleza nun era cumo agora an que ls rapazicos parécen meio ouxados; se l rapazico tubisse nacido hai pouco ponie se l bergueiro, que era un panho que se ponie ne l ambelhigo anquanto nun se curasse, mesmo apuis de yá haber caído la bide; pa ls pies faziemos uns çapaticos de lana, que era para nun tener friu, i pronto, yá bés, que apuis de pouco tiempo yá sgalreaba i todo, quier dezir que ampeçaba a querer falar, i deziemos, mira, l menino yá faz galhicos, que era fazer sonidos mas inda inda sien falar, cumo un galhico.

//

não sei se já alguma vez te contei como se vestiam as crianças quando tu nasceste - em que ano foi? foi em 1950, sim, foi isso -, pois era tudo muito diferente de agora: por cima do corpo vestia-se uma camisinha, que era a minha mãe que as fazia, e ia até à cintura e depois um casaquinho de dentro que abotoava atrás; na cabeça punha-se um gorro, os gorros eram a coisa mais interessante devido aos enfeites, muito bonitos de popelina com renda e apertavamdebaivxo do pescoço com uma fitinha; na parte de baixo do corpo punha-se a fralda que apertava por cima da camisinha; por cima da fralda punha-se a enxerga, que era a fralda de fora: no dia a dia a enxerga era de flanela, mas aos domingos, para ir à missa, punha-se uma enxerga de burel, muito bonita, toda bordada em volta com uma fita e por cima da enxerga apertava-se com uma cinta bem apertada, mas o ramo do bordado da enxerga tinha que se ver bem por debaixo do xaile quando se ia à missa, e tinha-se muita vaidade com isso, bem vês, e o menino ia ali com toda a frescura não era como agora em que os rapazinhos parecem adoentados; se o rapazinho tivesse nascido há pouco tempo punha-se o 'bergueiro', que era um pano que se colocava no umbigo enquanto não curasse, mesmo depois de ter caído o cordão umbilical; para os pés fazíamos uns sapatinhos de lã, quer era para não ter frio, e pronto, bem vês, que depois de algum tempo já fazia barulhos a modo querer falar, e dizíamos, olha, o menino já faz galinhos, que era fazer sons mas ainda sem falar, como um galinho.



Sem comentários: