cumo le duol a las alas l pousar sereno de ls páixaros

nun te diç l speilho cumo demudeste
alhá de l pelo rúcio, de las angúrrias
ou de l baço de ls uolhos

nun puode la máquina desse tou mundo
traier te al tiempo atrás an que eras
outro que agora te quieres

nun sabes se inda te sírben ls sítios
que çcalceste un die, puis nadas nun dan
para anchir uocos

furas capaç de slubiar debagarico puls dies
sabendo que afazer se un a el mesmo
milagre ou mistério puode ser

nien te dás de cuonta de cumo le duol
a las alas l pousar sereno de ls páixaros
an campo raso de tierra znuda

se tubires que ambentar ls cunhos
i la bena de l'auga, esso ye seinha
de que puode (re)passar tou riu