1.º de maio

tarde soube de ti
porque de trabalho éran 
to ls dies, zenhados a sudor


siempre soube la denidade
dun oubreiro, mas nun sabie
de la lhibardade pa l dezir


sentaba me cumigo 
ne l puial a arrascar ls calhos
i duras madrugadas


an maio me casei
i cun el me ben siempre l renacer
de l mundo, i acradito a cada anho


que talbeç un die nun fágan
uns outros de tapete:
assi bibo i l sangre me calece