domingo, 15 de abril de 2012

quien nun quejir oubir, que tape ls oubidos


cumo podies calhar las palabras
que un die te dórun para bózio,
deixá las antregues al mofo de
l squecimiento?

cumo series capaç de zaprender
l saber que te scorriu por anhos
i traie atadas cuontas de giente
de squecido nome?

adonde meteries l sangre que bolou
an risas por adonde ancarrapiteste
la nineç i te prendiu para siempre
al que hoije sós?

an que casa antraries sien la mimória
que te ye chano, paredes i telhado,
adonde, se todo deixares al rubiduro
de l silenço?

naide acradita que éran analfabetos
tous sabidos porsores, mas tu, que
l sabes bien, porquei habies de calhar
l que te fizo?

ye la mimória un deber, i l silenço
un crime, nunca que chegue boziaremos
quien somos: quien nun quejir oubir, que
tape ls oubidos.




2 comentários:

ACangueiro disse...

hai codicas rijas que nien corno que mos ban saber siempre a bolha doce. Ye la mimória que mos deixa ancarrapitar a tiempos de ninos i mos lheba a sabidos porsores que inda hoije mos ansinan.

bien haia por mos trazer palabras cun sonidos que siempre mos çtapan ls oubidos.

Marcolino e Mara Cepeda disse...

estamos surdos
fazemo-nos surdos
vivemos surdos
como quem se protege
como quem se esconde
como quem não assume
a sua cobarde surdez

beisico
Mara