muito campo acúpan las ouséncias
inda quando te bás afazendo
ou miras ls nuolos de ls dedos
cumo quien bai de faia an faia
i abalua la mundiada por sou rasto
son ls poemas brasas adonde
assopras l fuogo pilma pa las brechas
perro que le açomas a la nuite
andas a ber se dás cun ls cabalheiros
de l apocalipse que te dízen ser quatro
i ándan por ende a adbertir se culas
talanqueiras que le pónen a las bidas
i nun quieren saber de ls cielos que porméten
inda s'oubie febreiro namoradeiro
i ls páixaros fúrun se an beç de beníren
cumo siempre i agora naide sabe
l quei fazer cun las migraçones
de páixaros al alrobés
bamos a sperar a maio
que siempre la spera ye l précio mais barato
dessa muorte feita de remiles
agora que sabes que outro bibir nun tenes
Sem comentários:
Enviar um comentário