sábado, 31 de março de 2012

asperando la flor


todos ls dies la bejiteste:
purmeiro solo un mudar la quedor,
un castanho mais claro quaije cinza;
apuis boton a anchar
cumo ua barriga cada beç mais preinha;
hoije mal chegueste dou te un beiso
amarielho cumo un sol;
se cuntinares, manhana ha de star
fresca i amprouada cumo ua risada;
i la cuntinares a bejitar ha de quedar
murcha i caier se al suolo, triste:
porque será que esta parte nunca
aparece ne ls retratos de flores?
até nas flores fazemos de cuonta
que ye siempre mocidade.




Sem comentários: