domingo, 5 de setembro de 2010

cuontas nanas (01)

- Bien benida, diç-le ua piedra para outra bezina, que habie acabado de ser çcubierta por ua mundiada. Chamo-me Xeixo Relhuziente. I tu, cumo te chamas?
- Chamar? Nunca naide me chamou nada. Ye tan guapo todo eiqui anriba…
- Anton, passas-te a chamar Piçarrica Curjidosa. Deixa que l sol me deia mesmo anriba i berás, acrecentou l Xeixo Relhuziente, cheno de proua i cun algun çprézio por aqueilha piçarra scura.
Mas la Piçarrica Curjidosa nun paraba de manginar l que haberie para alhá de l sítio adonde staba i l suonho deilha era ir pul mundo a çcubrir. Un die, bieno outra mundiada i lhebou-la, tornando-la dun liso ameroso que le puso a la muostra strelhicas de mica i la spetou a la borda dun camino. Un die parou an pie deilha un xeixo cheno de tierra, anferrujado i que le stában siempre a caier cachicos.
- Sou la Piçarrica Curjidosa. I tu, cumo te chamas?
- Que guapa te faziste… You sou l Xeixo Relhuziente, nun se te lhembra?
- Mas you siempre fui assi. Ls tous uolhos stában tan chenos de ti que nunca bírun para alhá la mie piel.

Sem comentários: