terça-feira, 17 de março de 2009

bieno culas andorinas



fui-se pa la sue tierra para nun tornar, que ls sessenta i siete anhos yá ban chegando de mendungar pul mundo, fuora de l sou Marrocos; yá me habie afeito a bé-lo eilhi nua squina de l Marqués de Pumbal, an Lisboua, mas desta beç era mesmo berdade, que até habie bendido la squina de la rue a un rapaç inda nuobo, simpático, mas que nun tenie las manos nin la ourganizaçon de Mustafá: las scobas lhimpas i alhinadas, las caixas de pomada puostas por marcas i quelores, Viriato mais abaixo i Nugget mais arriba, siempre lhimpa l'auga adonde molhaba la scoba de dientes a fazer de lhimpador de biras, l panho de puxar l lhustro drobado cumo lhençol acabado de passar, todo nun cair purfeito, ls dedos ables a agarrar culas puntas a modo de pinça; tenie sous clientes, que nun zlentában, pus la squina até abrigadosa era quando chobie, que naide se puode dar al luxo de quedar sien l melhor angraixador de l mundo; quando hoije l bi, na squina de l outro lhado de la rue, nien querie acraditar: pareciu-se-me algo triste i pensatible, mais calhado que de questume, i nin me respundiu quando le preguntei porque habie bolbido; assi i todo nun deixou de querer saber se inda andaba cul mesmo carro, que siempre me aceinha ua risa quando passo na squina, a lhembrá-me ls antigos cantoneiros de las stradas; abaixou a la calor de Marrocos ne l eimbierno lisboeta, pensei, i agora bieno culas andorinas, sien miedo de tener de fazer un nuobo niu i de achar mais custosa la busca de çubiaco; custou-me bé-lo triste, mas gustei de l ber, nesta purmeira manhana yá cun niu an nuoba squina: lhembra-me que la tristeza le benirá dalgue çcuçon cul cumprador de la outra squina, que nun ha de haber gustado de la cuncorrença; mas aqueilha squina siempre fui la sue casa, l sou mundo, la sue tierra: eilhi pássan ls sous amigos, puli bólan las sues lhembráncias i solo estas son la berdadeira nuossa casa, la pátria que nunca se mos nega.





Sem comentários: