terça-feira, 23 de dezembro de 2008

tiempo an modo trilho



Cousas hai que tanto tiempo metírun andrento, que algo mais ye custoso ber alhá. Un trilho yá nun sirbe para trilhar, mas cuntina a ser ua de las formas de repersentar mais de dous mil anhos: bien s’anganha quien cuida que son trabas, xeixos i crabos: nó, un trilho ye tiempo an stado puro: tiempo lhargo, adonde un sfergante ye grande de mais para caber.

Ls reloijos sírben para cuntar l tiempo, mas nun son capazes de l guardar: reloijos son mobimiento puro, nun aguántan l tiempo parado, ancaixado cumo cristal an anielho, antranhado cumo an beneiro que lieba l’auga a las raízes de la tierra; hai ciertas cousas specialmente purparadas para le dar forma al tiempo, prendé-lo antre sous dedos largos cumo seclos; l trilho ye ua deilhas: hai un tiempo an modo de trilho, cun sou design, sues pedricas de xeixo que córtan mais que tiempo de crise, sou redondo oupido a modos de angulhidor que há de straçalhar l tri(g)o i l mais que se le meta ambaixo.

Passaba l trilho delantre l Coliseu de Roma, ambergonhado, nó de l sangre que alhi cheiraba a muorte, mas daqueilha amponéncia zafiadora de l tiempo; hoije l trilho cuntina, relamposo cumo siempre, sien nada haber demudado, mas daprendendo la licion: coliseus nun síben de paradores ou guardadores de l tiempo. L tiempo an modo trilho trai cun el la claridade i l rechinadeiro de beranos que a cada anho tornórun, por seclos i seclos, cansado de tanta buolta, de tanto straçalhar.

Nun ten que ser friu l tiempo ancarambinado, nien ye tiempo de cantar loubores al tribulum, que para esso eisitiu Bergildo: agora, bonda-me mirar para el i daprender l tiempo que s’agarrou a ua de las cousas mais stroudinárias que l home fizo hai miles de anhos i que recebimos an ardança. Bien anhos lieba l tiempo a agarrar-se a las cousas… A nós nun s’agarra, que nun le damos tiempo que chegue.

Sem comentários: