segunda-feira, 25 de fevereiro de 2008

Paisaige 15

L camboio passaba cumo un risco na prainada, al loinge solo chupon cun ruodras i silbidos. Iba-se i benie siempre fuora d’horas, que inda nun era l tiempo de ls reloijos: era l camboio passageiro de la prainada, que nunca chegou a Miranda, yá arribas. Quando se sumie atrás de ls cabeços, quedaba l mistério de la lhinha siempre a spera de la prainada, esse passageiro que prendiu la biaige de l tiempo: quando este se ampeçou a sultar, yá l fumo de l camboio se habie çfeito an aire.


Sem comentários: