domingo, 30 de dezembro de 2007

Bacas matancieiras

Ancuntrei-lo acerca de l Saldanha, uolhos de renobielha i aqueilhas certezas que todo cumplícan. Fumos praceiros de carteira, you na quarta i el na segunda classe.
Eiqui queda un cachico de la lharga cumbersa.
- Sali de l'aldé hai quarenta anhos i inda ye assi que la beio. Yá tornei alhá neste antretiempo, mas eilha nun demuda.
- Sabes l que me lhémbran las Scapadas?
- L quei?
- L Folharanço. I sabes l que me lhembra l folharanço?
- L quei?
- Las bacas chouriceiras. Apuis dua bida de trabalho, secas, yá solo músquelo, yá nun serbien para mais nada que chouriças.
- Nó, dixe-le, las bacas matancieiras, cumo le chamában, éran matadas ne ls currales. Agora las bacas de bender al quilo, essas si éran presas ne l Sagrado, cun un sobeio al Folharanço ou a la puorta de l açougue. Era pa las pessonas sabéren que iba a haber chica l die apuis. Las bacas matancieiras éran partidas, cumo tal, an quatro i apuis metien la chicha nuns cestos sterqueiros, cun un albeiro ambaixo para que la chicha nun se amporcasse.
Pisca mais ua beç l relhumbrar de ls uolhos, spiertos cumo dues streilhas. Deseamos-mos bun anho.
Beio-lo a fastar-se, l gorro anterrado até als oclos, l sobretudo çpindurado de ls ombros, yá a dar a dar a fogaça. Quien l bei, inda cuida que camina neste mundo...

Sem comentários: