domingo, 29 de julho de 2007

Odas de Ricardo Reis (014)

Nun cunsínten ls diuses mais do que la bida.
Todo puis recúsemos, que mos upa
A eirrespirables picones,
Perenes sien tener froles.
Solo d’aceitar téngamos la ciéncia,
I, mientres ceça l sangre an nuossas sienes,
Nien se angúrria cun nós
L mesmo amor, dúremos,
Cumo bidros, a las lhuzes trasparientes
I deixando scorrer l’auga triste,
Solo mornos al sol caliente,
I refletindo un cachico.

Fernando Pessoa [Odes, de Ricardo Reis]
Traduçon de Fracisco Niebro



[an pertués:

Não consentem os deuses mais que a vida.
Tudo pois refusemos, que nos alce
A irrespiráveis píncaros,
Perenes sem ter flores.
Só de aceitar tenhamos a ciência,
E, enquanto bate o sangue em nossas fontes,
Nem se engelha connosco
O mesmo amor, duremos,
Como vidros, às luzes transparentes
E deixando escorrer a chuva triste,
Só mornos ao sol quente,
E reflectindo um pouco.]


Sem comentários: