sábado, 7 de julho de 2007

L benado a mirar pa l’auga


Un benado staba a buer auga nua poça i nesto bei-te la sue figura n’auga. «Á!», dixo el mui admirado, «que guapos galhos you tengo i cumo eilhes chúben alegantes porriba la mie cabeça! An pagas, tengo uas piernas algo zajeitadas, i até tengo bergonha de séren tan lhargas i tan feias». Nesse antretiempo, anquanto assi falaba l benado sentiu ua matilha de perros i assustou-se, botando-se a correr puls adiles afuora, deixando para trás ls perros i ls caçadores. Al fin, metiu-se por un matorral mui cerrado i tubo la pouca suorte d’anganchar la sue galhada ne ls trampos, a puntos de nun ser capaç de se mexer. Passou-se un ratico, i lhougo ls perros dórun cun el. Al ber la muorte als uolhos, l benado dixo nun gemido: «Que boubico you fui! Amprouei-me de la mie galhada, solo por séren galanas, i botei al çprézio las piernas, que éran quien me podie haber salbado».

Porqui se bei que nun podemos solo balorizar l que ye guapo i sirbe para anfeitar, çpreziando l que ye útele i mos faç falta

(Fábula de Eisopo, amanhada)


Sem comentários: