quarta-feira, 28 de março de 2007

Retrato de l artista quando cousa

Daprendo cun abeilhas do que cun arreplanos.
Ye un mirar para baixo que you naci tenendo.
Ye un mirar pa l ser mais pequeinho, pa l
sien balor que you me criei tenendo.
L ser que na sociadade lhieba cuntapies cumo ua
brata – crece d’amportança pa l miu
uolho.
Inda nun antendi por que ardei esse mirar
para baixo.
Siempre mangino que benga de antiguidades
aparchacadas.
Fui criado ne l mato i daprendi a gustar de las
cousicas de l suolo –
Antes que de las cousas celestiales.
Pessonas pertencidas de abandono comuoben-me:
tanto cumo las sobérbias cousas pequerrixas.

Manuel de Barros, Retrato do artista quando coisa
Traduçon de Fracisco Niebro


[Testo an pertués
Retrato do artista quando coisa

Aprendo com abelhas do que com aeroplanos.
É um olhar para baixo que eu nasci tendo.
É um olhar para o ser menor, para o
insignificante que eu me criei tendo.
O ser que na sociedade é chutado como uma
barata – cresce de importância para o meu
olho.
Ainda não entendi por que herdei esse olhar
para baixo.
Sempre imagino que venha de ancestralidades
machucadas.
Fui criado no mato e aprendi a gostar das
coisinhas do chão –
Antes que das coisas celestiais.
Pessoas pertencidas de abandono me comovem:
tanto quanto as soberbas coisas ínfimas.]

28.03.2007

Sem comentários: